Pomnik przyrody to pojedynczy twór przyrody ożywionej i nieożywionej lub ich skupienie o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczający się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, np. okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Najczęściej pomnikami przyrody zostają pojedyncze drzewa – 29472 zarejestrowanych w Polsce (stan na 2010 r.) lub grupy drzew – 3482 zarejestrowanych w Polsce (stan na 2010 r.). Najstarszym drzewem w Polsce jest szacowany na 1260 lat Cis Henrykowski (cis pospolity).
Aby uznać drzewo za pomnik przyrody jego obwód w pierśnicy powinien być większy niż szacunkowe wartości minimalne dla danego gatunku. Poniżej podane są orientacyjne wartości dla drzew rosnących poza lasami według P. Rucińskiego:
Najczęściej pomnikami przyrody zostają pojedyncze drzewa – 29472 zarejestrowanych w Polsce (stan na 2010 r.) lub grupy drzew – 3482 zarejestrowanych w Polsce (stan na 2010 r.). Najstarszym drzewem w Polsce jest szacowany na 1260 lat Cis Henrykowski (cis pospolity).
Aby uznać drzewo za pomnik przyrody jego obwód w pierśnicy powinien być większy niż szacunkowe wartości minimalne dla danego gatunku. Poniżej podane są orientacyjne wartości dla drzew rosnących poza lasami według P. Rucińskiego:
|
|
|