Topola osika (Populus tremula L.)
Osika jest pospolitym drzewem liściastym. Ze względu na bardzo małe wymagania, zasiedla praktycznie każdy rodzaj terenu. W Polsce jest rozpowszechniona na obszarze całego kraju. Najbardziej charakterystyczną cechą osiki są jej okrągłe listki, umieszczone na długich, cienkich łodyżkach. Nawet przy najmniejszym podmuchu wiatru poruszają się, delikatnie drżąc, stąd inna popularna nazwa tego drzewa — topola drżąca oraz znane powiedzenie — drżeć jak osika.
Wysokie drzewo do 30 metrów. Kora generalnie szarobiała i mocno podłużnie spękana. W środkowych i górnych częściach pnia kora jest srebrzystoszara z dużymi przetchlinkami, o charakterystycznym romboidalnym kształcie. W dolnej części natomiast kora jest czarna - szczególnie u starszych drzew. Topola biała ma silnie rozwinięty system korzeniowy, daje liczne odrośla korzeniowe. Młode pędy i pączki są obficie okryte białym kutnerem. Na pączkach widać wyraźnie łuski. Liście ułożone skrętolegle. Liście 3-5 klapowe o długości do 10 cm. Ogonek liściowy dość długi. Duże liście na długopędach mają długi ogonek i są głęboko klapowane. Od góry ciemnozielone i błyszczące, od spodu pokryte śnieżnobiałym kutnerem. Liście na krótkopędach natomiast mają brzegi faliste. Są mniejsze, delikatnie zaokrąglone i nie są klapowane. Kwiaty w postaci długich kotków. Luźno zwisają: męskie są grube i czerwone, żeńskie cienkie i żółtozielone. Owocem jest torebka pękająca na dwie części. Nasiona bardzo drobne, z włoskami przypominającymi watę cukrową.
Liście
Liście osiki są okrągłe z delikatnie pofalowanym brzegiem. Rosną na długich, cienkich ogonkach i poruszają się przy najlżejszym nawet wietrze. Na jesień zmieniają barwę od żółtych po czerwone.
Owoce
Nasiona topoli osiki ukryte są w białym miękkim puszku, przypominającym watę. Wytwarzane są w ogromnych ilościach. Tworzą roznoszony przez wiatr, dobrze znany puch nasienny topoli.
Rozmaitości: Światłożądna, ma niezbyt duże wymagania glebowe, ale najlepiej rośnie na żyznych glebach zalewowych. Najstarsza topola biała rośnie w Januszkowicach - wieś, woj. Tarnowskie. Drzewo to ma 217 lat, obwód 744 cm, pierśnicę 237 cm, wysokość 37,7 m. Kwitnie od marca do kwietnia, jeszcze przed rozwojem liści, jest wiatropylna. Pyłek topoli bardzo rzadko wywołuje alergię u ludzi uczulonych. Częściej poprostu działa drażniąco i doprowadza do kichnięcia.
Pochodzenie: Środkowa i południowa Europa i Azja
Osika jest pospolitym drzewem liściastym. Ze względu na bardzo małe wymagania, zasiedla praktycznie każdy rodzaj terenu. W Polsce jest rozpowszechniona na obszarze całego kraju. Najbardziej charakterystyczną cechą osiki są jej okrągłe listki, umieszczone na długich, cienkich łodyżkach. Nawet przy najmniejszym podmuchu wiatru poruszają się, delikatnie drżąc, stąd inna popularna nazwa tego drzewa — topola drżąca oraz znane powiedzenie — drżeć jak osika.
Wysokie drzewo do 30 metrów. Kora generalnie szarobiała i mocno podłużnie spękana. W środkowych i górnych częściach pnia kora jest srebrzystoszara z dużymi przetchlinkami, o charakterystycznym romboidalnym kształcie. W dolnej części natomiast kora jest czarna - szczególnie u starszych drzew. Topola biała ma silnie rozwinięty system korzeniowy, daje liczne odrośla korzeniowe. Młode pędy i pączki są obficie okryte białym kutnerem. Na pączkach widać wyraźnie łuski. Liście ułożone skrętolegle. Liście 3-5 klapowe o długości do 10 cm. Ogonek liściowy dość długi. Duże liście na długopędach mają długi ogonek i są głęboko klapowane. Od góry ciemnozielone i błyszczące, od spodu pokryte śnieżnobiałym kutnerem. Liście na krótkopędach natomiast mają brzegi faliste. Są mniejsze, delikatnie zaokrąglone i nie są klapowane. Kwiaty w postaci długich kotków. Luźno zwisają: męskie są grube i czerwone, żeńskie cienkie i żółtozielone. Owocem jest torebka pękająca na dwie części. Nasiona bardzo drobne, z włoskami przypominającymi watę cukrową.
Liście
Liście osiki są okrągłe z delikatnie pofalowanym brzegiem. Rosną na długich, cienkich ogonkach i poruszają się przy najlżejszym nawet wietrze. Na jesień zmieniają barwę od żółtych po czerwone.
Owoce
Nasiona topoli osiki ukryte są w białym miękkim puszku, przypominającym watę. Wytwarzane są w ogromnych ilościach. Tworzą roznoszony przez wiatr, dobrze znany puch nasienny topoli.
Rozmaitości: Światłożądna, ma niezbyt duże wymagania glebowe, ale najlepiej rośnie na żyznych glebach zalewowych. Najstarsza topola biała rośnie w Januszkowicach - wieś, woj. Tarnowskie. Drzewo to ma 217 lat, obwód 744 cm, pierśnicę 237 cm, wysokość 37,7 m. Kwitnie od marca do kwietnia, jeszcze przed rozwojem liści, jest wiatropylna. Pyłek topoli bardzo rzadko wywołuje alergię u ludzi uczulonych. Częściej poprostu działa drażniąco i doprowadza do kichnięcia.
Pochodzenie: Środkowa i południowa Europa i Azja