Bez czarny (Sambucus nigra L.)
Zazwyczaj wysoki krzew, rzadko drzewo. Osiąga wysokość do 10 m. Młoda kora jest zielona. Z wiekiem staje się szara, jasnobrunatna i spękana. Pędy w środku są wypełnione białym, lekkim rdzeniem. Pączki czerwonobrunatne, jajowato-spiczaste, wydłużone, siedzące i wyraźnie skośnie odstające od pędu. Liście mają długość około dwukrotnie większą od szerokości. Są nieparzysto-pierzastozłożone, złożone najczęściej z 5, rzadziej z 3 lub 7 naprzeciwległych, jajowato-eliptycznych i ostro piłkowanych listków. Na górnej stronie są ciemnozielone, od spodu jasne. Kwiaty białe, promieniste, zebrane w duże i płaskie baldachogrona. Pojedyncze kwiaty są drobne, mają krótki kielich, zazwyczaj 5-płatkową koronę, 1 słupek i 5 pręcików.
Fanerofit. Krzewy bzu czarnego zakwitają zwykle po raz pierwszy w 3 lub 4 roku życia, rzadko w 2. W zależności od strefy klimatycznej kwitnienie przypada na czerwiec lub lipiec. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie. Silnie pachnące kwiaty wabią liczne owady zapylające, przy czym pyłek dokonujący zapylenia przenoszony jest zwykle z innych kwiatów lub kwiatostanów, ale zwykle w obrębie tej samej rośliny. Owoce rodzone są corocznie obficie, dojrzewają od końca sierpnia do października i utrzymują się na roślinie w postaci zwisających owocostanów. Rozsiewane są przez liczne gatunki ptaków, które zjadają owoce, nie trawią jednak nasion. Dzięki temu wraz z ich odchodami rozsiewane są one nieraz na duże odległości (ornitochoria, endochoria). Krzewy bzu czarnego dożywają ponad 25 lat.Rośnie w lasach i zaroślach, w polskich górach po regiel dolny. Preferuje gleby żyzne i bogate w związki azotowe.Gałązki, liście i owoce wydzielają nieprzyjemny, a kwiaty odurzający zapach. Wszystkie części rośliny zawierają w różnej ilości trujący glikozyd sambunigrynę. Ponadto kwiaty zawierają olejki eteryczne, flawonoidy (kwercetyna, rutyna, kemferol), kwasy organiczne, garbniki, sole mineralne, owoce antocyjany, 20% cukrów, 3,5% pektyn, kwasy organiczne, witaminy, karotenoidy, garbniki i sole mineralne.
Zazwyczaj wysoki krzew, rzadko drzewo. Osiąga wysokość do 10 m. Młoda kora jest zielona. Z wiekiem staje się szara, jasnobrunatna i spękana. Pędy w środku są wypełnione białym, lekkim rdzeniem. Pączki czerwonobrunatne, jajowato-spiczaste, wydłużone, siedzące i wyraźnie skośnie odstające od pędu. Liście mają długość około dwukrotnie większą od szerokości. Są nieparzysto-pierzastozłożone, złożone najczęściej z 5, rzadziej z 3 lub 7 naprzeciwległych, jajowato-eliptycznych i ostro piłkowanych listków. Na górnej stronie są ciemnozielone, od spodu jasne. Kwiaty białe, promieniste, zebrane w duże i płaskie baldachogrona. Pojedyncze kwiaty są drobne, mają krótki kielich, zazwyczaj 5-płatkową koronę, 1 słupek i 5 pręcików.
Fanerofit. Krzewy bzu czarnego zakwitają zwykle po raz pierwszy w 3 lub 4 roku życia, rzadko w 2. W zależności od strefy klimatycznej kwitnienie przypada na czerwiec lub lipiec. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie. Silnie pachnące kwiaty wabią liczne owady zapylające, przy czym pyłek dokonujący zapylenia przenoszony jest zwykle z innych kwiatów lub kwiatostanów, ale zwykle w obrębie tej samej rośliny. Owoce rodzone są corocznie obficie, dojrzewają od końca sierpnia do października i utrzymują się na roślinie w postaci zwisających owocostanów. Rozsiewane są przez liczne gatunki ptaków, które zjadają owoce, nie trawią jednak nasion. Dzięki temu wraz z ich odchodami rozsiewane są one nieraz na duże odległości (ornitochoria, endochoria). Krzewy bzu czarnego dożywają ponad 25 lat.Rośnie w lasach i zaroślach, w polskich górach po regiel dolny. Preferuje gleby żyzne i bogate w związki azotowe.Gałązki, liście i owoce wydzielają nieprzyjemny, a kwiaty odurzający zapach. Wszystkie części rośliny zawierają w różnej ilości trujący glikozyd sambunigrynę. Ponadto kwiaty zawierają olejki eteryczne, flawonoidy (kwercetyna, rutyna, kemferol), kwasy organiczne, garbniki, sole mineralne, owoce antocyjany, 20% cukrów, 3,5% pektyn, kwasy organiczne, witaminy, karotenoidy, garbniki i sole mineralne.